سمفونی شماره ۴۰ (KV ۵۵۰) در سل مینور در سال ۱۷۸۸ توسط ولفگانگ آمادئوس موتسارت ساخته شده‌است. این سمفونی گاهی اوقات به نام «سل مینور بزرگ» هم شناخته می‌شود تا از سمفونی شماره ۲۵ یا «سمفونی سل مینور کوچک» که هر دو دارای تنالیته مشترک هستند، متمایز شود. تاریخ تکمیل این سمفونی دقیقاً مشخص شده‌است. از آنجا که موتسارت در سالهای بلوغ‌اش فهرست کامل آثارش را تکمیل کرد، این اثر را در ۲۵ ژوئیه ۱۷۸۸ شروع کرده و طی آن سمفونی‌های شماره ۳۹ و ۴۱ را نیز به اتمام رسانده‌است.

نیکلاوس هارننکور تصور می‌کرد که موتسارت این سه سمفونی را به عنوان یک کار متحد ساخته‌است اما با مشاهدهٔ دیگر موارد ثابت شد سمفونی شماره ۴۰ به عنوان یک اثر میانی، هیچ مقیاس مشترکی با یکدیگر ندارند. سمفونی شماره ۴۰ در دو نسخه متفاوت وجود دارد که هر دو نسخه توسط یوهانس برامس به دست آمده و در یکی از آنها برای کلارینت‌ها تجدیدنظر شده‌است و تنظیم مناسبتری در بادی‌های چوبی انجام گرفته است.

اجرای سمفونی شماره ۴۰ موتسارت با آکاردئون