استفاده از آکاردئون در موسیقی پاپ از حدود سال ۱۹۱۰ شروع می و تا حدود ۱۹۶۰ادامه می یابد. با افزایش محبوبیت گیتار (به ویژه گیتار الکتریک) و موسیقی راک، محبوبیت آکاردئون در موسیقی پاپ در اروپا و آمریکای شمالی به شدت کاهش یافت.

در برخی از کشورها مانند برزیل و مکزیک، آکاردئون همچنان یک جزء اصلی در موسیقی پاپ بوده و از محبوبیت آن کاسته نشد.

دوران طلایی آکاردئون

این نیم قرن را اغلب “دوران طلایی آکاردئون” می نامند. سه نوازنده، بیش از دیگران، در این دوره سبب محبوبیت آکاردئون شدند: پیترو فروسینی و دو برادر گیدو دیرو و پیترو دیرو.

پس از تعطیل شدن بیشتر تئاترهای وودویل در رکود بزرگ، آکاردئونیست ها هنوز در دهه ۱۹۳۰ طرفدار داشتند و در رادیو و به عنوان مدرس آکاردئون مشغول به کار بودند.

چارلز مگنانته یکی از بزرگترین آکاردئونیست های محبوب آمریکایی محسوب می شود. او در اوج کار خود، هر هفته ۳۰ پخش مستقیم رادیویی و هشت جلسه استودیویی انجام می داد.

یکی دیگر از مشهورترین آکاردئونیست های آمریکایی دیک کانتینو بود که با ارکستر هوراس هید به تور رفت و به عنوان “بزرگترین نوازنده آکاردئون جهان” معرفی شد.

طی دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ آکاردئون با اجرای نمایش در تلویزیون بسیار موردتوجه قرار گرفت. با این حال، با ظهور راک اند رول و شکاف نسل در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰، محبوبیت آکاردئون کاهش یافت، زیرا نسل جوان آن را موسیقی نسل والدینشان می دانستند.

در اروپا و آمریکای شمالی (خارج از مکزیک)، در جریان اصلی معاصر موسیقی پاپ، استفاده از آکاردئون معمولاً عجیب یا قدیمی شناخته می شود.

با این وجود، برخی از کارهای مشهور از این ساز در اصوات متمایز خود استفاده می کنند و مقاله Los Angeles Times در سال ۲۰۱۴ گزارش داد که محبوبیت این ساز به صورت محلی افزایش می یابد.

از اواخر قرن نوزدهم، موسیقی Tejano به عنوان یکی از ژانرهای برجسته ساز در آمریکا ظاهر شد. پیشگامانی مانند Narciso Martínez ساز اصلی را در موسیقی فرهنگی مردم آمریکای مکزیک قرار دادند.

نکته اساسی در تکامل موسیقی Tejano ترکیبی از اشکال سنتی مانند کوریدو و ماریاچی و سبک های اروپای قاره ای مانند پولکا بود که در اواخر قرن نوزدهم توسط مهاجران آلمانی و چک ارائه شد.

به طور خاص، آکاردئون در اواخر قرن بیستم توسط موسیقیدانان محلی Tejano به تصویب رسید ، و به ابزاری محبوب برای نوازندگان آماتور در تگزاس و شمال مکزیک تبدیل شد.

آکاردئون یکی از سازهای اصلی موسیقی مکزیکی بوده است. بیشتر با موسیقی Norteño همراه است که از دهه ۱۹۹۰ به یکی از محبوب ترین ژانرهای موسیقی در مکزیک تبدیل شده است، اما این ساز در ژانرهای دیگر مانند Cumbia نیز وجود دارد.

Ramon Ayala مسلماً شناخته شده ترین نوازنده آکاردئون در مکزیک است. ایالا با لقب “پادشاه آکاردئون” از دهه ۱۹۶۰ بیش از ۱۱۳ آلبوم ضبط کرده است.

در بعضی از کشورها مانند برزیل، آکاردئون یکی از موارد اصلی موسیقی رایج است. این ساز معمولاً توسط نوجوانان فرا گرفته می شود و از محبوبیتی قابل مقایسه با گیتار برخوردار است.

در بعضی مناطق (مانند شمال شرقی، جایی که به آن سانفونا گفته می شود)، آکاردئون در بین جوانان از گیتار محبوب تر است.

آهنگساز توموهیتو نیشیورا اغلب از آكاردئون در سری بازیهای Professor Layton، به عنوان مثال در “آزمایشگاه” یا “تم دون پائولو” استفاده می كند.

این ساز سنتی در موسیقی برزیلی، به ویژه baião در شمال شرقی است. لوئیز گونزاگا پادشاه بایائو نامیده می شود.

انواع مختلف فولک متال و گروه‌های Viking metal، مانند Finsterforst ، Finntroll و Turisas که در دهه ۱۹۹۰ و دهه اول قرن ۲۱ شکل گرفته اند دارای آکاردئون هستند.